Ból głowy, to problem, z którym boryka się od czasu do czasu każdy z nas. Często nie jest on jednak niezależną jednostką chorobową, ale objawem różnych dolegliwości, zaburzeń lub urazów. W tym wypadku mówimy o wtórnym bólu głowy. Oprócz tego klasyfikuje się jeszcze bóle głowy pierwotne i to właśnie pod tę kategorię podpada migrena. Samodzielne odróżnienie od siebie tych przypadłości nie jest możliwe, dlatego, jeżeli zaobserwujemy u siebie tak zwany przewlekły ból głowy, czyli trwający dłużej niż 15 dni lub po prostu często nawracający, powinniśmy niezwłocznie skonsultować się ze specjalistą, czyli neurologiem.
Migrena jest jedną z najpowszechniej występujących dolegliwości o podłożu neurologicznym. Co ciekawe, znacznie częściej, bo aż trzykrotnie, występuje u kobiet. Niestety też, problem ten nadal bywa lekceważony i traktowany jako „wymysły”, a tymczasem warto wiedzieć, że jest to choroba przewlekła i nieuleczalna, która potrafi mocno utrudniać codzienne funkcjonowanie.
Ludzkość zmaga się z migreną od zarania dziejów i już w starożytności tradycyjne systemy medyczne podejmowały próby opisania tej choroby. Do dziś jednak, pomimo ogromnego postępu nauk medycznych, nie udało się jednoznacznie stwierdzić, co leży u jej podłoża. Najczęściej mówi się o czynnikach genetycznych, które dodatkowo mogą być nasilane przez czynniki środowiskowe, takie jak stres, przemęczenie, problemy ze snem, alkohol, kofeina, niektóre pokarmy (czekolada, czerwone mięso, żywność przetworzona), zmienne warunki atmosferyczne oraz niezaspokajany przez dłuższy czas głód lub pragnienie. Migrena może też być powiązana z innymi problemami zdrowotnymi, m.in. z otyłością, endometriozą, depresją lub chorobą Meniera.
Objawy towarzyszące migrenie mogą się znacząco różnić w zależności od pacjenta, jednak najczęściej występuje dość specyficzny ból głowy obejmujący jedną jej połowę i zlokalizowany za okiem. Często staje się on tak silny, że w zasadzie wyklucza jakikolwiek wysiłek, aktywność fizyczną czy pracę umysłową. Wśród najpopularniejszych objawów towarzyszących wymienia się nudności, wymioty, światłowstręt, nadwrażliwość na bodźce, łzawienie oczu, a nawet omdlenia i zaburzenia ze strony układu ruchowego. Ataki migreny trwają najczęściej od jednej do kilkunastu godzin i, w zależności od przypadku, mogą występować z różną częstotliwością.
Dla jednoznacznego zdiagnozowania migreny niezbędna jest konsultacja lekarska. Jako, że nie posiadamy dostatecznych danych na temat patomechanizmów rozpoznanie opiera się przede wszystkim na dokładnym wywiadzie. Dodatkowo wykonywane są zwykle pewne badania mające na celu wykluczenie innych jednostek chorobowych, na przykład EEG i rezonans magnetyczny. Jeżeli wyniki wszystkich badań są prawidłowe, a podejrzenie innych schorzeń zostanie wykluczone, możemy mówić o migrenie.
W leczeniu migreny podejmuje się działania profilaktyczne i doraźne. Pomocne może być prowadzenie dziennika, który, być może, umożliwi wykrycie pewnych prawidłowości i czynników wyzwalających ból głowy, a następnie ich wyeliminowanie. W niektórych przypadkach, zwłaszcza, jeżeli migrena pojawia się z dużą częstotliwością, zaleca się zapobiegawcze przyjmowanie farmaceutyków. Ponadto niektórym pacjentom pomagają terapie niefarmakologiczne, na przykład fizykoterpia, akupunktura oraz terapia relaksacyjna. Jeśli natomiast chodzi o leczenie doraźne, najczęściej stosuje się preparaty na bazie paracetamolu, kwasu acetylosalicylowego, pochodnych ergotaminy, tryptanów, a także niesteroidowe leki przeciwzapalne.
